ਰਵਿੰਦਰ ਜਹਾਂਗੀਰ

ਕਦੇ ਕਦੇ ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਏ, ਮਚ ਆਪਣੀ ਅੱਗ ਵਿਚ ਸੜ੍ਹ  ਜਾਵਾਂ ।

ਕਦੇ ਕਦੇ ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਏ, ਹੱਥ ਸੂਰਜ ਫੜ  ਕੇ ਸੜ੍ਹ  ਜਾਵਾਂ ॥

ਕੁਝ  ਸਖਸ਼ ਨੇ ਪਰ ਸਨਮੁਖ ਖੜੇ,  ਹੱਕ ਆਪਣਾ ਮੰਗਦੇ ਨੇ ।

ਇਸ ਵਕਤ ਕਰੇਂਦਾ ਦਿਲ ਮੇਰਾ, ਇਹਨਾਂ ਲਈ ਜਿੰਦਗੀ ਹਰ ਜਾਵਾਂ ॥

ਅਮਰ ਜਹਾਨੇ ਹੰਸਾ ਦਾ ਜੋੜਾ, ਤੜਫ਼ ਤੜਫ਼ ਕੇ ਮਰ ਰਿਹਾ ।

ਹੈ ਮੁਹੱਬਤ ਵਰ ਝੂਠਾ ਤੇਰਾ, ਬੋਲ ਸਰਾਪਿਆ ਕਰ ਜਾਵਾਂ ॥

ਇਹ ਕੈਸੀ ਪਾਈ ਪ੍ਰੀਤ ਪਰਾਈ, ਮੇਰਾ ਸੀਨਾ ਛਲਣੀ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ।

ਤੂੰ ਹਰਫ਼ ਉਕਾਰੇ ਜਿਸਮਾ ਤੇ, ਦਿਲ ਕੋਰਾ ਲੈ ਕਿਸ ਦਰ ਜਾਵਾਂ ॥

ਮੇਰੇ ਮਹਿਰਮ ਤੂੰ ਮੁਜਰਿਮ ਨਹੀਂ, ਗਲਤੀ  ਤਾਂ  ਸਭ  ਮੇਰੀ ਹੈ ।

ਮੈ ਸਾਹ ਉਧਾਰੇ ਲੈਂਦਾ  ਹਾਂ, ਕਿੰਝ ਸੌਦਾ ਚੁਕਤਾ ਕਰ ਜਾਵਾਂ ॥

ਉਹ ਪਲ ਖਜਾਨਾ ਬਣ ਚੁੱਕਿਆ,  ਤੂੰ ਅਲਵਿਦਾ ਜਦ ਬੋਲ ਗਿਆ ।

ਪੱਥਰ ਬਣਿਆ ਏਸ ਕਦਰ, ਹਰ ਗਮ ਨੂੰ ਸੀਨੇ ਜਰ ਜਾਵਾਂ ॥

ਹੁਣ ਵਕਤ 'ਰਵਿੰਦਰ' ਅਮਲਾਂ ਦਾ, ਹੁਣ ਜਿੰਦ ਵੇਚਣੀ ਪੈਣੀ ਏ ।

ਕੁਝ ਮੰਗ ਤਾਂ ਸਹੀ ਬੇਦਰਦਾ, ਮੈਂ ਹਰਫ਼ ਰਸੀਦੀ ਕਰ ਜਾਵਾਂ  ॥

ਰਵਿੰਦਰ ਜਹਾਂਗੀਰ

੨੫/੧੦/੨੦੦੬