Hello Friends.... I am Ravinder , interested in writing poetry.. here i am posting my poems... Hope u will like them.....
Monday, August 8, 2011
ਇਤਿਹਾਸ ਦੇ ਪੰਨੇ-2 (ਕੁਝ ਤਸਵੀਰਾਂ)
ਇਹ ਰਚਨਾ ਬੇਸ਼ੱਕ theme ਪੱਖੋਂ "ਇਤਿਹਾਸ ਦੇ ਪੰਨੇ" ਨਾਲ ਵਾਸਤਾ ਰੱਖਦੀ ਹੈ ਪਰ ਇਹ intentionally ਨਹੀਂ unintentionaly ਹੀ match ਕਰ ਗਈ
ਮੈਨੂੰ ਲਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਤਿਹਾਸ ਦੇ ਕੁਝ ਪੰਨੇ ਫੋਲਣੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸੀ , ਸ਼ਾਇਦ ਹਾਲੇ ਹੋਰ ਵੀ ਰਹਿੰਦੇ ਹੋਣ ,ਇਸੇ ਲਈ ਏਸਨੂੰ vi same ਹੀ title ਦਿੱਤਾ ਹੈ..
.. ਮੇਰੇ ਜਹਿਨ 'ਚ ਨੇ ਕੁਝ ਤਸਵੀਰਾਂ ,
ਯਾਦਾਂ 'ਚ ਪਸਰੇ ਇਕ ਸੁੰਨੇ ਵੇਹੜੇ ਦੀਆਂ ।
ਜਿਹੜੀਆਂ ਕੁਝ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੀ ਕੈਦ ਹੋ ਗਈਆਂ ,
ਜਿਵੇਂ ਕੈਮਰਾ ਕੈਦ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਪਲ ।
ਮੇਰੇ ਜਹਿਨ 'ਚ ਨੇ ਕੁਝ ਤਸਵੀਰਾਂ ,
ਜੋ ਐਲਬਮ ਦੇ ਵਾਂਗ ਸਾਂਭੀਆਂ ਪਈਆਂ ਨੇ ,
ਤੇ ਜੋ ਮੇਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸ ਬਣ ਗਈਆਂ ਨੇ ।
ਮੇਰੇ ਜਹਿਨ 'ਚ ਨੇ ਕੁਝ ਤਸਵੀਰਾਂ ,
ਮੇਰੀ ਦਾਦੀ ਦੇ ਤੁਰ ਜਾਣ ਦੀ ਸ਼ਾਮ ਦੀਆਂ ।
ਜਦੋਂ ਉਹ ਵਿਹੜੇ ਚ ਲੇਈ ਲਗਾਕੇ ,
ਕਿਸੇ ਦਰਦ ਕਾਰਨ ਮੰਜੇ ਤੇ ਪਈ ਸੀ ।
ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕੀ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਦਰਦ,
ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਆਖਰੀ ਦਰਦ ਸੀ ।
ਤੇ ਉਸ ਰਾਤ ਇਕ ਭੂਚਾਲ ਆਇਆ ।
ਤੇ ਧਰਤੀ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ,
ਸਾਡੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਵੀ ਹਿਲਾਕੇ ਰੱਖ ਗਿਆ ।
ਮੇਰੇ ਜਹਿਨ 'ਚ ਨੇ ਕੁਝ ਤਸਵੀਰਾਂ ,
ਉਸੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਗੁਰਬਤ ਦੀਆਂ ।
ਗੁਰਬਤ ਦੀਆਂ ਨਹੀਂ, ਸ਼ਾਇਦ ਮੁਹੱਬਤ ਦੀਆਂ ।
ਉਹ ਢਲਦੀ ਦੁਪਿਹਰ,ਜਦੋ ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ,
ਕੱਚੇ ਵਿਹੜੇ ਚ ਭੁੰਜੇ ਬੈਠੇ,
ਚਾਹ ਪੀਂਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ, ਤੇ ਮੈਂ...,
ਮੈਂ ਚਾਹ ਦਾ ਗਿਲਾਸ ਹੱਥ ਵਿਚ ਫੜੀ,
ਮਿੱਟੀ ਦੀਆਂ ਪਾਪੜੀਆਂ ਨਾਲ ਖੇਡਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ।
ਮੇਰੇ ਜਹਿਨ 'ਚ ਨੇ ਕੁਝ ਤਸਵੀਰਾਂ ,
ਇਸ ਕੱਚੇ ਵੇਹੜੇ ਦੇ ਵੰਡੇ ਜਾਣ ਦੀਆਂ ।
ਮੈਂ ਇੰਨਾ ਵੱਡਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ,
ਕਿ ਏਸ ਵੰਡ ਨਾਲ,
ਮੇਰੇ ਸੀਨੇ ਕੋਈ ਜਖਮ ਹੁੰਦਾ ।
ਹਾਂ ਪਰ....।
ਮੇਰੇ ਸੀਨੇ ਜਖਮ ਜਰੂਰ ਹੋਇਆ ।
ਜਦੋਂ ਵੰਡ ਕਾਰਣ ,
ਇਕ ਖੂਬਸੂਰਤ ਕਲੀਆਂ ਦੇ ਬੂਟੇ ਨੂੰ ,
ਕਤਲ ਹੋ ਜਾਣਾ ਪਿਆ ।
ਮੇਰੇ ਜਹਿਨ 'ਚ ਨੇ ਕੁਝ ਤਸਵੀਰਾਂ ,
ਯਾਦਾਂ 'ਚ ਪਸਰੇ ਇਕ ਸੁੰਨੇ ਵੇਹੜੇ ਦੀਆਂ ।
ਮੇਰੇ ਜਹਿਨ 'ਚ ਨੇ ਕੁਝ ਤਸਵੀਰਾਂ ।
ਰਵਿੰਦਰ ਜਹਾਂਗੀਰ
28/05/2011
ਕੁੱਤਾ ਬੰਦਾ
ਜਦੋਂ ਆਪਣੇ ਕਿਸੇ ਫਾਇਦੇ ਵਾਸਤੇ ਲੇਲੜ੍ਹੀਆਂ ਕੱਢਦਾ ਹਾਂ ,
ਆਪਣੇ ਮਤਲਬ ਲਈ ਕਿਸੇ ਅਫਸਰ ਦੇ ਤਲਵੇ ਚੱਟਦਾ ਹਾਂ ,
ਜੇ ਅੱਗਿਓਂ ਟੁੱਕ ਮਿਲ ਜਾਵੇ, ਤਾਂ ਪੂਛ ਹਿਲਾ ਛੱਡਦਾ ਹਾਂ ,
ਤੇ ਜੇ ਨਹੀਂ ,, ਤਾਂ ਦੂਰ ਜਾਕੇ ਬਸ ਭੌਂਕ ਛੱਡਦਾ ਹਾਂ ,
ਉਦੋਂ ਮੈਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ....,,
ਕਿ ਮੈਂ ਕਿੰਨਾ ਕੁੱਤਾ ਹਾਂ....॥
ਜਦ ਕਿਸੇ ਦਾ ਥੋੜਾ ਕੰਮ ਸੁਖਾਲਾ ਕਰ ਦੇਵਾਂ,
ਕਿਸੇ ਮੰਦਿਰ ਮਸਜਿਦ ਵਿਚ ਜਾਕੇ ਸਿਰ ਨੀਵਾਂ ਕਰ ਦੇਵਾਂ,
ਕਿਸੇ ਤਪਦੇ ਮਾਰੂਥਲ 'ਚ ਦਿਲਾਸਿਆਂ ਦਾ ਪਾਣੀ ਭਰ ਦੇਵਾਂ ,
ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਮੰਗਤੇ ਦੇ ਹੱਥ ਤੇ ਇੱਕ ਰੁਪਇਆ ਧਰ ਦੇਵਾਂ,
ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਲਗਦਾ ਹੈ....,,
ਕਿ ਹਾਂ ਮੈ ਬੰਦਾ ਹਾਂ.....॥
ਆਪਣੇ ਕੰਮੀਂ ਅੜਚਨ ਆਵੇ, ਬਣ ਦੁਸ਼ਮਨ ਖਲੋ ਜਾਵਾਂ ,
ਮਾੜ੍ਹੇ ਵਕਤ ਦੇ ਵੇਲੇ ਰੱਬ ਦਾ ਹੀ ਰਕੀਬ ਹੋ ਜਾਵਾਂ ,
ਕਿਸੇ ਦੇ ਦਰਦ ਨੂੰ ਮਜਾਕ ਬਣਾ ਹਾਸਿਆਂ ਚ ਪਰੋ ਜਾਵਾਂ ,
ਰੁਪਈਏ ਦਾ ਦਾਨ ਚੇਤੇ ਕਰ ਦਾਨੀ ਸੱਜਣ ਹੋ ਜਾਵਾਂ ,
ਤਾਂ ਅਹਿਸਾਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ....,
ਕਿ ਮੈਂ ਕਿੰਨਾ ਕੁੱਤਾ ਬੰਦਾ ਹਾਂ.....!!!!
ਰਵਿੰਦਰ ਜਹਾਂਗੀਰ
13/07/2011
ਆਪਣੇ ਮਤਲਬ ਲਈ ਕਿਸੇ ਅਫਸਰ ਦੇ ਤਲਵੇ ਚੱਟਦਾ ਹਾਂ ,
ਜੇ ਅੱਗਿਓਂ ਟੁੱਕ ਮਿਲ ਜਾਵੇ, ਤਾਂ ਪੂਛ ਹਿਲਾ ਛੱਡਦਾ ਹਾਂ ,
ਤੇ ਜੇ ਨਹੀਂ ,, ਤਾਂ ਦੂਰ ਜਾਕੇ ਬਸ ਭੌਂਕ ਛੱਡਦਾ ਹਾਂ ,
ਉਦੋਂ ਮੈਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ....,,
ਕਿ ਮੈਂ ਕਿੰਨਾ ਕੁੱਤਾ ਹਾਂ....॥
ਜਦ ਕਿਸੇ ਦਾ ਥੋੜਾ ਕੰਮ ਸੁਖਾਲਾ ਕਰ ਦੇਵਾਂ,
ਕਿਸੇ ਮੰਦਿਰ ਮਸਜਿਦ ਵਿਚ ਜਾਕੇ ਸਿਰ ਨੀਵਾਂ ਕਰ ਦੇਵਾਂ,
ਕਿਸੇ ਤਪਦੇ ਮਾਰੂਥਲ 'ਚ ਦਿਲਾਸਿਆਂ ਦਾ ਪਾਣੀ ਭਰ ਦੇਵਾਂ ,
ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਮੰਗਤੇ ਦੇ ਹੱਥ ਤੇ ਇੱਕ ਰੁਪਇਆ ਧਰ ਦੇਵਾਂ,
ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਲਗਦਾ ਹੈ....,,
ਕਿ ਹਾਂ ਮੈ ਬੰਦਾ ਹਾਂ.....॥
ਆਪਣੇ ਕੰਮੀਂ ਅੜਚਨ ਆਵੇ, ਬਣ ਦੁਸ਼ਮਨ ਖਲੋ ਜਾਵਾਂ ,
ਮਾੜ੍ਹੇ ਵਕਤ ਦੇ ਵੇਲੇ ਰੱਬ ਦਾ ਹੀ ਰਕੀਬ ਹੋ ਜਾਵਾਂ ,
ਕਿਸੇ ਦੇ ਦਰਦ ਨੂੰ ਮਜਾਕ ਬਣਾ ਹਾਸਿਆਂ ਚ ਪਰੋ ਜਾਵਾਂ ,
ਰੁਪਈਏ ਦਾ ਦਾਨ ਚੇਤੇ ਕਰ ਦਾਨੀ ਸੱਜਣ ਹੋ ਜਾਵਾਂ ,
ਤਾਂ ਅਹਿਸਾਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ....,
ਕਿ ਮੈਂ ਕਿੰਨਾ ਕੁੱਤਾ ਬੰਦਾ ਹਾਂ.....!!!!
ਰਵਿੰਦਰ ਜਹਾਂਗੀਰ
13/07/2011
ਸਰਕਸ
ਸਰਕਸ ਹੈ ਮਨੋਰੰਜਨ ਦਾ ਸਾਧਨ ਸਭ ਦਾ ਦਿਲ ਪਰਚਾਵੇ,
ਪਰ ਇਸ ਪੇਸ਼ੇ ਵਿਚ ਦਰਦ ਹੈ ਛੁਪਿਆ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਜਰ ਨਾ ਆਵੇ ।
ਹਸਾ ਹਸਾ ਕੇ ਜੋਕਰ ਸਭ ਦੇ ਢਿੱਡੀਂ ਪੀੜ੍ਹਾਂ ਪਾਉਂਦਾ,
ਕੌਣ ਜਾਣੇ ਉਹ ਜਿੰਦਗੀ ਅੰਦਰ ਕਿੰਨੇ ਦੁਖ ਹੰਢਾਉਂਦਾ ।
ਸੇਰ, ਚੀਤਾ ਤੇ ਹਾਥੀ ਨੱਚਦੇ, ਤੋਤਾ ਸਾਇਕਲ ਚਲਾਵੇ,
ਰਿੰਗ ਮਾਸਟਰ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਭ ਡੰਡੇ ਨਾਲ ਸਿਖਾਵੇ ।
ਸਭ ਨੂੰ ਭਾਵੇ ਰਬੜ ਦੀ ਗੁੱਡੀ, ਜਦੋਂ ਹੈ ਕਰਤਬ ਕਰਦੀ,
ਕੌਣ ਜਾਣੇ ਉਹ ਪੇਟ ਦੀ ਖਾਤਿਰ ਕਿੰਨੇ ਦੁੱਖੜੇ ਜਰਦੀ ।
ਬਾਈਕ ਸਵਾਰ ਮੌਤ ਦੇ ਖੂਹ ਵਿਚ ਮੋਟਰ ਸਾਇਕਲ ਚਲਾਕੇ,
ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਮਨੋਰੰਜਨ ਕਰਦਾ ਜਾਨ ਜੋਖਿਮ ਵਿਚ ਪਾਕੇ ।
ਸਰਕਸ ਰਾਹੀਂ ਹਾਸੇ ਵੰਡਕੇ ਖੁਦ ਇਹ ਦੁਖੜੇ ਝੱਲਦੇ,
ਫੇਰ ਵੀ ਇਹ ਸਰਕਸ ਦੇ ਨਾਇਕ ਬਣ ਗਏ ਕਿੱਸੇ ਕਲ ਦੇ ।
ਰਵਿੰਦਰ ਜਹਾਂਗੀਰ
28/06/2011
ਪਰ ਇਸ ਪੇਸ਼ੇ ਵਿਚ ਦਰਦ ਹੈ ਛੁਪਿਆ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਜਰ ਨਾ ਆਵੇ ।
ਹਸਾ ਹਸਾ ਕੇ ਜੋਕਰ ਸਭ ਦੇ ਢਿੱਡੀਂ ਪੀੜ੍ਹਾਂ ਪਾਉਂਦਾ,
ਕੌਣ ਜਾਣੇ ਉਹ ਜਿੰਦਗੀ ਅੰਦਰ ਕਿੰਨੇ ਦੁਖ ਹੰਢਾਉਂਦਾ ।
ਸੇਰ, ਚੀਤਾ ਤੇ ਹਾਥੀ ਨੱਚਦੇ, ਤੋਤਾ ਸਾਇਕਲ ਚਲਾਵੇ,
ਰਿੰਗ ਮਾਸਟਰ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਭ ਡੰਡੇ ਨਾਲ ਸਿਖਾਵੇ ।
ਸਭ ਨੂੰ ਭਾਵੇ ਰਬੜ ਦੀ ਗੁੱਡੀ, ਜਦੋਂ ਹੈ ਕਰਤਬ ਕਰਦੀ,
ਕੌਣ ਜਾਣੇ ਉਹ ਪੇਟ ਦੀ ਖਾਤਿਰ ਕਿੰਨੇ ਦੁੱਖੜੇ ਜਰਦੀ ।
ਬਾਈਕ ਸਵਾਰ ਮੌਤ ਦੇ ਖੂਹ ਵਿਚ ਮੋਟਰ ਸਾਇਕਲ ਚਲਾਕੇ,
ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਮਨੋਰੰਜਨ ਕਰਦਾ ਜਾਨ ਜੋਖਿਮ ਵਿਚ ਪਾਕੇ ।
ਸਰਕਸ ਰਾਹੀਂ ਹਾਸੇ ਵੰਡਕੇ ਖੁਦ ਇਹ ਦੁਖੜੇ ਝੱਲਦੇ,
ਫੇਰ ਵੀ ਇਹ ਸਰਕਸ ਦੇ ਨਾਇਕ ਬਣ ਗਏ ਕਿੱਸੇ ਕਲ ਦੇ ।
ਰਵਿੰਦਰ ਜਹਾਂਗੀਰ
28/06/2011
Wednesday, May 18, 2011
ਇਤਿਹਾਸ ਦੇ ਪੰਨੇ
ਕਦੇ ਕਦੇ ਹਵਾਵਾਂ ਨੂੰ ਜੱਫੀਆਂ ਪਾਉਣਾ ਮੈਨੂੰ ਚੰਗਾ ਲਗਦਾ ਹੈ ।
ਕਦੇ ਕਦੇ ਆਪਣੇ ਹੀ ਗਲ ਲੱਗ ਰੋਣਾ ਮੈਨੂੰ ਚੰਗਾ ਲਗਦਾ ਹੈ ।
ਓਹੀ ਥਾਵਾਂ ਜਦੋਂ ਅਤੀਤ ਵਿਚ ਲੈ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ ,
ਸਮੇਂ ਦੇ ਵਹਾਵਾਂ ਤੇ ਉਲਟੀਆਂ ਵਹਿ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ ।
ਉਹ ਸਾਥੀਆਂ ਦੇ ਸੰਗ ਚਬੱਚੇ ਤੇ ਜਾ ਨਹਾਉਣਾ,
ਤੇ ਫੇਰ ਕਪੜੇ ਫੜ੍ਹਨ ਦੇ ਬਹਾਨੇ ਖਾਲ੍ਹੀ 'ਚ ਤਾਰੀਆਂ ਲਾਉਣਾ ।
ਕਿੰਨਾ ਚੰਗਾ ਸੀ ਉਹ ਵੇਲਾ ਜੋ ਲੰਘ ਗਿਆ ਹੈ ,
ਹੁਣ ਤਾਂ ਓਸ ਅੰਬ ਦੀ ਥਾਵੇਂ ਸਬਮਰਸੀਬਲ ਵੀ ਲਗ ਗਿਆ ਹੈ ।
ਮੈਂ ਕਦੇ ਸੋਚਦਾ ਹੁੰਨਾ ਕਿ ਇਹ ਸਭ ਕਿਓਂ ਚਲਦਾ ਹੈ ?
ਵਕਤ ਦਾ ਸੱਪ ਆਪਣੀ ਕੁੰਜ ਵਾਰ ਵਾਰ ਕਿਓਂ ਬਦਲਦਾ ਹੈ ?
ਫਿਰ ਵੀ ਏਸ ਉਤਰੀ ਹੋਈ ਕੁੰਜ ਨੂੰ ਗਲ ਪਾਉਣਾ ਮੈਨੂੰ ਚੰਗਾ ਲਗਦਾ ਹੈ ।
ਕਦੇ ਕਦੇ ਆਪਣੇ ਹੀ ਗਲ ਲੱਗ ਰੋਣਾ ਮੈਨੂੰ ਚੰਗਾ ਲਗਦਾ ਹੈ ।।
ਖੁੱਲੇ ਜਿਹੇ ਵੇਹੜੇ ਤੋਂ ਏਸੀ ਵਾਲੇ ਰੂਮ ਤਕ ਦਾ ਸਫ਼ਰ ,
ਇਕ ਮਿੱਠਾ ਸੁਫ਼ਨਾ ਰਹਿ ਗਿਆ ਜੋ ਕਾਰਵਾਂ ਗਿਆ ਗੁਜ਼ਰ ।
ਖੁੱਲੀ ਡੁੱਲੀ ਜਿੰਦਗੀ ਇਕ ਕਮਰੇ ਤਕ ਹੀ ਸਿਮਟ ਗਈ ,
ਰੁੱਖ ਫ਼ਲਿਹਾਰੇ ਦੇ ਸੰਗ ਇਕ ਅਮਰ ਵੇਲ ਜਿਹੀ ਲਿਪਟ ਗਈ ।
ਕਈ ਸ਼ਖਸ਼ ਪਿਆਰੇ ਚਲੇ ਗਏ ਖਾਬਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਹੱਸਦੇ ਨੇ ,
ਇਕ ਭੁਲੇਖਾ ਸਿਰਜ ਗਏ ਓਹ ਅੱਜ ਵੀ ਸਾਨੂੰ ਤੱਕਦੇ ਨੇ ।
ਕਿੰਨਾ ਸੁੰਨਾ ਕਰ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਬੀਤੇ ਪਲ ਅਹਿਸਾਸ ਮੇਰੇ ਦੇ ,
ਅੱਜ ਵੀ ਪੰਨੇ ਜੀਵਿਤ ਨੇ ਗੁਜਰੇ ਹੋਏ ਇਤਿਹਾਸ ਮੇਰੇ ਦੇ ।
ਵਿਛੜ ਚੁੱਕੀਆਂ ਰੂਹਾਂ ਦੇ ਸਨਮੁਖ ਹੋਣਾ ਮੈਨੂੰ ਚੰਗਾ ਲਗਦਾ ਹੈ ।
ਕਦੇ ਕਦੇ ਆਪਣੇ ਹੀ ਗਲ ਲੱਗ ਰੋਣਾ ਮੈਨੂੰ ਚੰਗਾ ਲਗਦਾ ਹੈ ।।
ਰਵਿੰਦਰ ਜਹਾਂਗੀਰ
18/05/2011
ਕਦੇ ਕਦੇ ਆਪਣੇ ਹੀ ਗਲ ਲੱਗ ਰੋਣਾ ਮੈਨੂੰ ਚੰਗਾ ਲਗਦਾ ਹੈ ।
ਓਹੀ ਥਾਵਾਂ ਜਦੋਂ ਅਤੀਤ ਵਿਚ ਲੈ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ ,
ਸਮੇਂ ਦੇ ਵਹਾਵਾਂ ਤੇ ਉਲਟੀਆਂ ਵਹਿ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ ।
ਉਹ ਸਾਥੀਆਂ ਦੇ ਸੰਗ ਚਬੱਚੇ ਤੇ ਜਾ ਨਹਾਉਣਾ,
ਤੇ ਫੇਰ ਕਪੜੇ ਫੜ੍ਹਨ ਦੇ ਬਹਾਨੇ ਖਾਲ੍ਹੀ 'ਚ ਤਾਰੀਆਂ ਲਾਉਣਾ ।
ਕਿੰਨਾ ਚੰਗਾ ਸੀ ਉਹ ਵੇਲਾ ਜੋ ਲੰਘ ਗਿਆ ਹੈ ,
ਹੁਣ ਤਾਂ ਓਸ ਅੰਬ ਦੀ ਥਾਵੇਂ ਸਬਮਰਸੀਬਲ ਵੀ ਲਗ ਗਿਆ ਹੈ ।
ਮੈਂ ਕਦੇ ਸੋਚਦਾ ਹੁੰਨਾ ਕਿ ਇਹ ਸਭ ਕਿਓਂ ਚਲਦਾ ਹੈ ?
ਵਕਤ ਦਾ ਸੱਪ ਆਪਣੀ ਕੁੰਜ ਵਾਰ ਵਾਰ ਕਿਓਂ ਬਦਲਦਾ ਹੈ ?
ਫਿਰ ਵੀ ਏਸ ਉਤਰੀ ਹੋਈ ਕੁੰਜ ਨੂੰ ਗਲ ਪਾਉਣਾ ਮੈਨੂੰ ਚੰਗਾ ਲਗਦਾ ਹੈ ।
ਕਦੇ ਕਦੇ ਆਪਣੇ ਹੀ ਗਲ ਲੱਗ ਰੋਣਾ ਮੈਨੂੰ ਚੰਗਾ ਲਗਦਾ ਹੈ ।।
ਖੁੱਲੇ ਜਿਹੇ ਵੇਹੜੇ ਤੋਂ ਏਸੀ ਵਾਲੇ ਰੂਮ ਤਕ ਦਾ ਸਫ਼ਰ ,
ਇਕ ਮਿੱਠਾ ਸੁਫ਼ਨਾ ਰਹਿ ਗਿਆ ਜੋ ਕਾਰਵਾਂ ਗਿਆ ਗੁਜ਼ਰ ।
ਖੁੱਲੀ ਡੁੱਲੀ ਜਿੰਦਗੀ ਇਕ ਕਮਰੇ ਤਕ ਹੀ ਸਿਮਟ ਗਈ ,
ਰੁੱਖ ਫ਼ਲਿਹਾਰੇ ਦੇ ਸੰਗ ਇਕ ਅਮਰ ਵੇਲ ਜਿਹੀ ਲਿਪਟ ਗਈ ।
ਕਈ ਸ਼ਖਸ਼ ਪਿਆਰੇ ਚਲੇ ਗਏ ਖਾਬਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਹੱਸਦੇ ਨੇ ,
ਇਕ ਭੁਲੇਖਾ ਸਿਰਜ ਗਏ ਓਹ ਅੱਜ ਵੀ ਸਾਨੂੰ ਤੱਕਦੇ ਨੇ ।
ਕਿੰਨਾ ਸੁੰਨਾ ਕਰ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਬੀਤੇ ਪਲ ਅਹਿਸਾਸ ਮੇਰੇ ਦੇ ,
ਅੱਜ ਵੀ ਪੰਨੇ ਜੀਵਿਤ ਨੇ ਗੁਜਰੇ ਹੋਏ ਇਤਿਹਾਸ ਮੇਰੇ ਦੇ ।
ਵਿਛੜ ਚੁੱਕੀਆਂ ਰੂਹਾਂ ਦੇ ਸਨਮੁਖ ਹੋਣਾ ਮੈਨੂੰ ਚੰਗਾ ਲਗਦਾ ਹੈ ।
ਕਦੇ ਕਦੇ ਆਪਣੇ ਹੀ ਗਲ ਲੱਗ ਰੋਣਾ ਮੈਨੂੰ ਚੰਗਾ ਲਗਦਾ ਹੈ ।।
ਰਵਿੰਦਰ ਜਹਾਂਗੀਰ
18/05/2011
Wednesday, May 4, 2011
ਤਿੰਨ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ
ਧਨ ਪਰਾਇਆ ਜਗ ਤੇ ਆਇਆ ,ਕਿਹੜਾ ਬਣੇ ਵਪਾਰੀ ।
ਕੌਣ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਲੇਖੀਂ ਲਿਖਿਆ ,ਮੰਗਣਾ ਕਿਸ ਉਧਾਰੀ ।
ਮੈਂ ਲੜ੍ਹ ਲੱਗਣਾ ਕਿਸੇ ਬੇਗਾਨੇ ,ਮੰਨਕੇ ਰੂਹ ਦਾ ਹਾਣੀ ,
ਉਹਦੇ ਉਤੇ ਮਾਣ ਹੈ ਕਾਹਦਾ, ਜਿਸਤੋਂ ਮੈਂ ਅਣਜਾਣੀ ।
ਮੇਰਾ ਮਾਣ ਨੇ ਮਾਪੇ ਮੇਰੇ ,ਮਾਪਿਆਂ ਨਾਲ ਸਰਦਾਰੀ ,
ਰੱਬ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਬਾਬੁਲ ਜਾਪੇ, ਚਿੱਟੀ ਜਿਸਦੀ ਦਾਹੜੀ ।
ਲੱਖਾਂ ਦੁੱਖ ਤਕਲੀਫਾਂ ਝੱਲਕੇ, ਜਿਸਨੇ ਮੈਂ ਸੰਭਾਲੀ ,
ਚਿੱਟੀ ਦਾਹੜੀ ਦਾਗ ਨਾ ਲਾਇਆ, ਬਾਬੁਲ ਦੀ ਲੱਜ ਪਾਲੀ੍ ,
ਮੇਰਾ ਮਾਣ ਹੈ ਵੀਰਾ ਮੇਰਾ, ਮੈਂ ਵੀਰੇ ਦੀ ਪੱਗੜੀ ,
ਇੱਜਤ ਅਤੇ ਭਰੋਸੇ ਦੀ ਮੈਂ , ਗੁੱਟ ਤੇ ਬੰਨਦੀ ਰੱਖੜੀ ।
ਗੱਭਰੂ ਹੋਇਆ ਦੇਖ ਜੇਸਨੂੰ, ਮਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚਮਕਣ ,
ਮੈਂ ਲੋਚਦੀ ਓਹਦੇ ਵਿਹੜੇ, ਕਦੋਂ ਝਾਂਜਰਾਂ ਛਣਕਣ ।
ਮੇਰਾ ਮਾਣ ਇਕ ਐਸਾ ਸੁਪਨਾ, ਰਾਤ ਬਰਾਤੇ ਆਇਆ ,
ਵਿਹੜੇ ਖਿੜਿਆ ਫੁੱਲ ਗੁਲਾਬੀ, ਭਾਬੋ ਮੇਰੀ ਦਾ ਜਾਇਆ ।
ਬਾਪ ਮੇਰੇ ਦੀ ਕੁੱਲ ਨੂੰ ਜਿਸਨੇ, ਅੱਗੇ ਹੈ ਲੈ ਜਾਣਾ ,
ਰੀਝ ਕੁਆਰੀ ਮਾਂ-ਪਿਓ ਦੀ ਦਾ, ਇੱਕ ਫੁੱਲ ਖਿੜ੍ਹਦਾ ਜਾਣਾ ।
ਧੀ ਨਾ ਧਨ ਪਰਾਇਆ ਲੋਕੋ, ਨਾ ਇਹ ਜੱਗ ਵਿਚ 'ਕੱਲੀ ,
ਤਿੰਨ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਤਾਈਂ ਇਸਦੀ, ਸਾਂਝ ਹੈ ਇਕ ਅਵੱਲੀ ।
ਪਿਓ, ਭਰਾ, ਭਤੀਜੇ ਦੇ ਸੰਗ, ਰੂਹ ਦਾ ਗੂੜ੍ਹਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ,
ਜਿਹੜੇ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਅੱਗੇ ਜਗ ਦਾ, ਹਰ ਰੰਗ ਫਿੱਕਾ ਦਿਸਦਾ ।।
ਰਵਿੰਦਰ ਜਹਾਂਗੀਰ
02/05/2011
ਕੌਣ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਲੇਖੀਂ ਲਿਖਿਆ ,ਮੰਗਣਾ ਕਿਸ ਉਧਾਰੀ ।
ਮੈਂ ਲੜ੍ਹ ਲੱਗਣਾ ਕਿਸੇ ਬੇਗਾਨੇ ,ਮੰਨਕੇ ਰੂਹ ਦਾ ਹਾਣੀ ,
ਉਹਦੇ ਉਤੇ ਮਾਣ ਹੈ ਕਾਹਦਾ, ਜਿਸਤੋਂ ਮੈਂ ਅਣਜਾਣੀ ।
ਮੇਰਾ ਮਾਣ ਨੇ ਮਾਪੇ ਮੇਰੇ ,ਮਾਪਿਆਂ ਨਾਲ ਸਰਦਾਰੀ ,
ਰੱਬ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਬਾਬੁਲ ਜਾਪੇ, ਚਿੱਟੀ ਜਿਸਦੀ ਦਾਹੜੀ ।
ਲੱਖਾਂ ਦੁੱਖ ਤਕਲੀਫਾਂ ਝੱਲਕੇ, ਜਿਸਨੇ ਮੈਂ ਸੰਭਾਲੀ ,
ਚਿੱਟੀ ਦਾਹੜੀ ਦਾਗ ਨਾ ਲਾਇਆ, ਬਾਬੁਲ ਦੀ ਲੱਜ ਪਾਲੀ੍ ,
ਮੇਰਾ ਮਾਣ ਹੈ ਵੀਰਾ ਮੇਰਾ, ਮੈਂ ਵੀਰੇ ਦੀ ਪੱਗੜੀ ,
ਇੱਜਤ ਅਤੇ ਭਰੋਸੇ ਦੀ ਮੈਂ , ਗੁੱਟ ਤੇ ਬੰਨਦੀ ਰੱਖੜੀ ।
ਗੱਭਰੂ ਹੋਇਆ ਦੇਖ ਜੇਸਨੂੰ, ਮਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚਮਕਣ ,
ਮੈਂ ਲੋਚਦੀ ਓਹਦੇ ਵਿਹੜੇ, ਕਦੋਂ ਝਾਂਜਰਾਂ ਛਣਕਣ ।
ਮੇਰਾ ਮਾਣ ਇਕ ਐਸਾ ਸੁਪਨਾ, ਰਾਤ ਬਰਾਤੇ ਆਇਆ ,
ਵਿਹੜੇ ਖਿੜਿਆ ਫੁੱਲ ਗੁਲਾਬੀ, ਭਾਬੋ ਮੇਰੀ ਦਾ ਜਾਇਆ ।
ਬਾਪ ਮੇਰੇ ਦੀ ਕੁੱਲ ਨੂੰ ਜਿਸਨੇ, ਅੱਗੇ ਹੈ ਲੈ ਜਾਣਾ ,
ਰੀਝ ਕੁਆਰੀ ਮਾਂ-ਪਿਓ ਦੀ ਦਾ, ਇੱਕ ਫੁੱਲ ਖਿੜ੍ਹਦਾ ਜਾਣਾ ।
ਧੀ ਨਾ ਧਨ ਪਰਾਇਆ ਲੋਕੋ, ਨਾ ਇਹ ਜੱਗ ਵਿਚ 'ਕੱਲੀ ,
ਤਿੰਨ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਤਾਈਂ ਇਸਦੀ, ਸਾਂਝ ਹੈ ਇਕ ਅਵੱਲੀ ।
ਪਿਓ, ਭਰਾ, ਭਤੀਜੇ ਦੇ ਸੰਗ, ਰੂਹ ਦਾ ਗੂੜ੍ਹਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ,
ਜਿਹੜੇ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਅੱਗੇ ਜਗ ਦਾ, ਹਰ ਰੰਗ ਫਿੱਕਾ ਦਿਸਦਾ ।।
ਰਵਿੰਦਰ ਜਹਾਂਗੀਰ
02/05/2011
Friday, April 29, 2011
ਕੁਦਰਤ
ਅੱਜ ਅਸੀਂ ਆਖਦੇ ਹਾਂ...।
ਕਿ ਐਨੀ ਤਬਾਹੀ ਮਚਾਉਣ ਵੇਲੇ ,
ਐਨਾ ਕਹਿਰ ਬਰਪਾਉਣ ਵੇਲੇ ,
ਤੇ ਬੰਦਿਆਂ ਦੇ ਬੰਦੇ ਮੁਕਾਉਣ ਵੇਲੇ ,
ਜਿਹੜੀ ਤੜਫਾ ਤੜਫਾ ਕੇ ਮਾਰ ਰਹੀ ਸੀ,
ਕੀ ਉਹ ਕੁਦਰਤ ਹੀ ਸੀ ?
ਪਰ ਸ਼ਾਇਦ ਅਸੀਂ ਭੁਲ ਗਏ ..।
ਕਿ ਐਨੇ ਰੁੱਖ ਮੁਕਾਉਣ ਵੇਲੇ ,
ਬੰਬ ਗੋਲੀਆਂ ਬਣਾਉਣ ਵੇਲੇ ,
ਐਨੀ ਅੱਗ ਵਰਸਾਉਣ ਵੇਲੇ ,
ਜਿਹੜੀ ਤੜਫ ਤੜਫ ਕੇ ਮਰ ਰਹੀ ਸੀ,
ਉਹ ਵੀ ਕੁਦਰਤ ਹੀ ਸੀ..॥
ਰਵਿੰਦਰ ਜਹਾਂਗੀਰ
ਕਿ ਐਨੀ ਤਬਾਹੀ ਮਚਾਉਣ ਵੇਲੇ ,
ਐਨਾ ਕਹਿਰ ਬਰਪਾਉਣ ਵੇਲੇ ,
ਤੇ ਬੰਦਿਆਂ ਦੇ ਬੰਦੇ ਮੁਕਾਉਣ ਵੇਲੇ ,
ਜਿਹੜੀ ਤੜਫਾ ਤੜਫਾ ਕੇ ਮਾਰ ਰਹੀ ਸੀ,
ਕੀ ਉਹ ਕੁਦਰਤ ਹੀ ਸੀ ?
ਪਰ ਸ਼ਾਇਦ ਅਸੀਂ ਭੁਲ ਗਏ ..।
ਕਿ ਐਨੇ ਰੁੱਖ ਮੁਕਾਉਣ ਵੇਲੇ ,
ਬੰਬ ਗੋਲੀਆਂ ਬਣਾਉਣ ਵੇਲੇ ,
ਐਨੀ ਅੱਗ ਵਰਸਾਉਣ ਵੇਲੇ ,
ਜਿਹੜੀ ਤੜਫ ਤੜਫ ਕੇ ਮਰ ਰਹੀ ਸੀ,
ਉਹ ਵੀ ਕੁਦਰਤ ਹੀ ਸੀ..॥
ਰਵਿੰਦਰ ਜਹਾਂਗੀਰ
Wednesday, January 12, 2011
For the very first time i have attempted writing in english..
the two lines of this poem i had in dream last night ..
from those two lines i developed this poem...
please give ur views...and please be very straight forward..
The Camel and The Horse
were on the way.
On a dusty road
they had a play.
They had a chase
the swiftest to declare.
And they ran
Like the stormy air.
But the horse went
far and far
The camel looked like
lost in war.
He looked a high
in the skies.
he had a plea
in his eyes.
Oh teacher teacher,
tell me the course.
which will make me
like a horse.
In the desert,
they met again.
The camel seeked
to vanish the pain.
They had a chase
to clear the doubt.
and now the camel,
the last to shout.
He was the winner.
He realized the gift.
In every track,
no one is swift.
Ravinder Jahangir
12/01/2011
10:00 am
the two lines of this poem i had in dream last night ..
from those two lines i developed this poem...
please give ur views...and please be very straight forward..
The Camel and The Horse
were on the way.
On a dusty road
they had a play.
They had a chase
the swiftest to declare.
And they ran
Like the stormy air.
But the horse went
far and far
The camel looked like
lost in war.
He looked a high
in the skies.
he had a plea
in his eyes.
Oh teacher teacher,
tell me the course.
which will make me
like a horse.
In the desert,
they met again.
The camel seeked
to vanish the pain.
They had a chase
to clear the doubt.
and now the camel,
the last to shout.
He was the winner.
He realized the gift.
In every track,
no one is swift.
Ravinder Jahangir
12/01/2011
10:00 am
Subscribe to:
Posts (Atom)