ਇਤਿਹਾਸ ਦੇ ਪੰਨੇ-2 (ਕੁਝ ਤਸਵੀਰਾਂ)

ਇਹ ਰਚਨਾ ਬੇਸ਼ੱਕ theme ਪੱਖੋਂ "ਇਤਿਹਾਸ ਦੇ ਪੰਨੇ" ਨਾਲ ਵਾਸਤਾ ਰੱਖਦੀ ਹੈ ਪਰ ਇਹ intentionally ਨਹੀਂ unintentionaly ਹੀ match ਕਰ ਗਈ
ਮੈਨੂੰ ਲਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਤਿਹਾਸ ਦੇ ਕੁਝ ਪੰਨੇ ਫੋਲਣੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸੀ , ਸ਼ਾਇਦ ਹਾਲੇ ਹੋਰ ਵੀ ਰਹਿੰਦੇ ਹੋਣ ,ਇਸੇ ਲਈ ਏਸਨੂੰ vi same ਹੀ title ਦਿੱਤਾ ਹੈ..

.. ਮੇਰੇ ਜਹਿਨ 'ਚ ਨੇ ਕੁਝ ਤਸਵੀਰਾਂ ,
ਯਾਦਾਂ 'ਚ ਪਸਰੇ ਇਕ ਸੁੰਨੇ ਵੇਹੜੇ ਦੀਆਂ ।
ਜਿਹੜੀਆਂ ਕੁਝ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੀ ਕੈਦ ਹੋ ਗਈਆਂ ,
ਜਿਵੇਂ ਕੈਮਰਾ ਕੈਦ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਪਲ ।
ਮੇਰੇ ਜਹਿਨ 'ਚ ਨੇ ਕੁਝ ਤਸਵੀਰਾਂ ,
ਜੋ ਐਲਬਮ ਦੇ ਵਾਂਗ ਸਾਂਭੀਆਂ ਪਈਆਂ ਨੇ ,
ਤੇ ਜੋ ਮੇਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸ ਬਣ ਗਈਆਂ ਨੇ ।

ਮੇਰੇ ਜਹਿਨ 'ਚ ਨੇ ਕੁਝ ਤਸਵੀਰਾਂ ,
ਮੇਰੀ ਦਾਦੀ ਦੇ ਤੁਰ ਜਾਣ ਦੀ ਸ਼ਾਮ ਦੀਆਂ ।
ਜਦੋਂ ਉਹ ਵਿਹੜੇ ਚ ਲੇਈ ਲਗਾਕੇ ,
ਕਿਸੇ ਦਰਦ ਕਾਰਨ ਮੰਜੇ ਤੇ ਪਈ ਸੀ ।
ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕੀ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਦਰਦ,
ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਆਖਰੀ ਦਰਦ ਸੀ ।
ਤੇ ਉਸ ਰਾਤ ਇਕ ਭੂਚਾਲ ਆਇਆ ।
ਤੇ ਧਰਤੀ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ,
ਸਾਡੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਵੀ ਹਿਲਾਕੇ ਰੱਖ ਗਿਆ ।

ਮੇਰੇ ਜਹਿਨ 'ਚ ਨੇ ਕੁਝ ਤਸਵੀਰਾਂ ,
ਉਸੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਗੁਰਬਤ ਦੀਆਂ ।
ਗੁਰਬਤ ਦੀਆਂ ਨਹੀਂ, ਸ਼ਾਇਦ ਮੁਹੱਬਤ ਦੀਆਂ ।
ਉਹ ਢਲਦੀ ਦੁਪਿਹਰ,ਜਦੋ ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ,
ਕੱਚੇ ਵਿਹੜੇ ਚ ਭੁੰਜੇ ਬੈਠੇ,
ਚਾਹ ਪੀਂਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ, ਤੇ ਮੈਂ...,
ਮੈਂ ਚਾਹ ਦਾ ਗਿਲਾਸ ਹੱਥ ਵਿਚ ਫੜੀ,
ਮਿੱਟੀ ਦੀਆਂ ਪਾਪੜੀਆਂ ਨਾਲ ਖੇਡਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ।

ਮੇਰੇ ਜਹਿਨ 'ਚ ਨੇ ਕੁਝ ਤਸਵੀਰਾਂ ,
ਇਸ ਕੱਚੇ ਵੇਹੜੇ ਦੇ ਵੰਡੇ ਜਾਣ ਦੀਆਂ ।
ਮੈਂ ਇੰਨਾ ਵੱਡਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ,
ਕਿ ਏਸ ਵੰਡ ਨਾਲ,
ਮੇਰੇ ਸੀਨੇ ਕੋਈ ਜਖਮ ਹੁੰਦਾ ।
ਹਾਂ ਪਰ....।
ਮੇਰੇ ਸੀਨੇ ਜਖਮ ਜਰੂਰ ਹੋਇਆ ।
ਜਦੋਂ ਵੰਡ ਕਾਰਣ ,
ਇਕ ਖੂਬਸੂਰਤ ਕਲੀਆਂ ਦੇ ਬੂਟੇ ਨੂੰ ,
ਕਤਲ ਹੋ ਜਾਣਾ ਪਿਆ ।

ਮੇਰੇ ਜਹਿਨ 'ਚ ਨੇ ਕੁਝ ਤਸਵੀਰਾਂ ,
ਯਾਦਾਂ 'ਚ ਪਸਰੇ ਇਕ ਸੁੰਨੇ ਵੇਹੜੇ ਦੀਆਂ ।
ਮੇਰੇ ਜਹਿਨ 'ਚ ਨੇ ਕੁਝ ਤਸਵੀਰਾਂ ।

ਰਵਿੰਦਰ ਜਹਾਂਗੀਰ
28/05/2011

ਕੁੱਤਾ ਬੰਦਾ

ਜਦੋਂ ਆਪਣੇ ਕਿਸੇ ਫਾਇਦੇ ਵਾਸਤੇ ਲੇਲੜ੍ਹੀਆਂ ਕੱਢਦਾ ਹਾਂ ,
ਆਪਣੇ ਮਤਲਬ ਲਈ ਕਿਸੇ ਅਫਸਰ ਦੇ ਤਲਵੇ ਚੱਟਦਾ ਹਾਂ ,
ਜੇ ਅੱਗਿਓਂ ਟੁੱਕ ਮਿਲ ਜਾਵੇ, ਤਾਂ ਪੂਛ ਹਿਲਾ ਛੱਡਦਾ ਹਾਂ ,
ਤੇ ਜੇ ਨਹੀਂ ,, ਤਾਂ ਦੂਰ ਜਾਕੇ ਬਸ ਭੌਂਕ ਛੱਡਦਾ ਹਾਂ ,
ਉਦੋਂ ਮੈਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ....,,
ਕਿ ਮੈਂ ਕਿੰਨਾ ਕੁੱਤਾ ਹਾਂ....॥

ਜਦ ਕਿਸੇ ਦਾ ਥੋੜਾ ਕੰਮ ਸੁਖਾਲਾ ਕਰ ਦੇਵਾਂ,
ਕਿਸੇ ਮੰਦਿਰ ਮਸਜਿਦ ਵਿਚ ਜਾਕੇ ਸਿਰ ਨੀਵਾਂ ਕਰ ਦੇਵਾਂ,
ਕਿਸੇ ਤਪਦੇ ਮਾਰੂਥਲ 'ਚ ਦਿਲਾਸਿਆਂ ਦਾ ਪਾਣੀ ਭਰ ਦੇਵਾਂ ,
ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਮੰਗਤੇ ਦੇ ਹੱਥ ਤੇ ਇੱਕ ਰੁਪਇਆ ਧਰ ਦੇਵਾਂ,
ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਲਗਦਾ ਹੈ....,,
ਕਿ ਹਾਂ ਮੈ ਬੰਦਾ ਹਾਂ.....॥

ਆਪਣੇ ਕੰਮੀਂ ਅੜਚਨ ਆਵੇ, ਬਣ ਦੁਸ਼ਮਨ ਖਲੋ ਜਾਵਾਂ ,
ਮਾੜ੍ਹੇ ਵਕਤ ਦੇ ਵੇਲੇ ਰੱਬ ਦਾ ਹੀ ਰਕੀਬ ਹੋ ਜਾਵਾਂ ,
ਕਿਸੇ ਦੇ ਦਰਦ ਨੂੰ ਮਜਾਕ ਬਣਾ ਹਾਸਿਆਂ ਚ ਪਰੋ ਜਾਵਾਂ ,
ਰੁਪਈਏ ਦਾ ਦਾਨ ਚੇਤੇ ਕਰ ਦਾਨੀ ਸੱਜਣ ਹੋ ਜਾਵਾਂ ,
ਤਾਂ ਅਹਿਸਾਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ....,
ਕਿ ਮੈਂ ਕਿੰਨਾ ਕੁੱਤਾ ਬੰਦਾ ਹਾਂ.....!!!!

ਰਵਿੰਦਰ ਜਹਾਂਗੀਰ
13/07/2011

ਸਰਕਸ

ਸਰਕਸ ਹੈ ਮਨੋਰੰਜਨ ਦਾ ਸਾਧਨ ਸਭ ਦਾ ਦਿਲ ਪਰਚਾਵੇ,
ਪਰ ਇਸ ਪੇਸ਼ੇ ਵਿਚ ਦਰਦ ਹੈ ਛੁਪਿਆ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਜਰ ਨਾ ਆਵੇ ।

ਹਸਾ ਹਸਾ ਕੇ ਜੋਕਰ ਸਭ ਦੇ ਢਿੱਡੀਂ ਪੀੜ੍ਹਾਂ ਪਾਉਂਦਾ,
ਕੌਣ ਜਾਣੇ ਉਹ ਜਿੰਦਗੀ ਅੰਦਰ ਕਿੰਨੇ ਦੁਖ ਹੰਢਾਉਂਦਾ ।

ਸੇਰ, ਚੀਤਾ ਤੇ ਹਾਥੀ ਨੱਚਦੇ, ਤੋਤਾ ਸਾਇਕਲ ਚਲਾਵੇ,
ਰਿੰਗ ਮਾਸਟਰ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਭ ਡੰਡੇ ਨਾਲ ਸਿਖਾਵੇ ।

ਸਭ ਨੂੰ ਭਾਵੇ ਰਬੜ ਦੀ ਗੁੱਡੀ, ਜਦੋਂ ਹੈ ਕਰਤਬ ਕਰਦੀ,
ਕੌਣ ਜਾਣੇ ਉਹ ਪੇਟ ਦੀ ਖਾਤਿਰ ਕਿੰਨੇ ਦੁੱਖੜੇ ਜਰਦੀ ।

ਬਾਈਕ ਸਵਾਰ ਮੌਤ ਦੇ ਖੂਹ ਵਿਚ ਮੋਟਰ ਸਾਇਕਲ ਚਲਾਕੇ,
ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਮਨੋਰੰਜਨ ਕਰਦਾ ਜਾਨ ਜੋਖਿਮ ਵਿਚ ਪਾਕੇ ।

ਸਰਕਸ ਰਾਹੀਂ ਹਾਸੇ ਵੰਡਕੇ ਖੁਦ ਇਹ ਦੁਖੜੇ ਝੱਲਦੇ,
ਫੇਰ ਵੀ ਇਹ ਸਰਕਸ ਦੇ ਨਾਇਕ ਬਣ ਗਏ ਕਿੱਸੇ ਕਲ ਦੇ ।

ਰਵਿੰਦਰ ਜਹਾਂਗੀਰ
28/06/2011